Recycling glas en steenwol

Met mijn technische marketing en sales achtergrond en ervaring in innovatie implementatie was het spannend te mogen spreken in Lissabon bij de afsluiting van het Wool2Loop project. Het hele proces behandeld te zien door Europese experts van slopen, recyclen, research, procescontrole, pilots en ten slotte “Getting it on the market” was een genot. En dit met pragmatische Saint Gobain Finland in de leiding met project partners uit Polen, België, Italië, Frankrijk, Slovenië en Nederland.

Verbazend te zien hoe professioneel er in oost Europese landen met robots gesloopt wordt en oplossingen gevonden zijn. Het vermalen van de wol bleek een zwakke schakel te zijn en schijnbaar is nog niet de juiste molen gevonden die industrieel goed ingezet kan worden. Van fijne haartjes poeder maken is niet zo simpel. Ik persoonlijk denk dat we er iets anders van moeten maken dan poeder.

Bemoedigend was dat het Alkali Geactiveerde/ “Geopolymeer” bindmiddelsysteem dat steeds meer wordt toegepast in de beton economie vanwege lage MKI, brandwerendheid, chemische bestendigheid, de juiste wetenschappelijke oplossing was. Dit hebben we al eerder gezien met ijzeroxideslakken uit de metaalindustrie waar Portlandcement een hekel aan heeft. De inmiddels gevormde “Slag Valorization” familie vanuit de KU Leuven ziet met genoegen een betrokkenheid van grote spelers anders dan de cement- en toeslagstoffenwereld. Af en toe deden wel enkele wetenschappers alsof “Geopolymeer” iets nieuws was wat weer helemaal opnieuw onderzocht moest worden zonder de Oekraïners de eer van de ontwikkeling te geven en Australiërs van het toepassen. Maar ook de wetenschap moet leven en de bekende “more research is needed” conclusies die soms gepaard gaan met “not invented here syndromes” hebben we nu eenmaal overal.

Voor productontwikkeling was het slim dit te associëren met de High Tech toepassingen van 3 D “beton” (of is het mortel) printen wat door jonge Fransen goed opgepakt werd. Samen met mij overtuigd van het onderbelichte belangrijke korrelpakking engineering. Het maken van façade tegels was minder spectaculair.

En nu toch die tegel gebruiken voor “wijsheden” uit mijn (eind)presentatie.

• Data is nog geen informatie, informatie is geen kennis, kennis is geen begrip en begrip is geen wijsheid. Dus kennis delen is nog geen succes delen en als we maar één evangelist gehad hadden was het geloof niet verspreid. Samen kennis delen versnelt het implementeren van innovaties en succes hangt af van de wijsheid van het management.
• NT + OO = DOO. Nieuwe Technologie in een Oude Organisatie betekend een Dure Oude Organisatie
• In een gezonde markt is er maar één die vertelt wat kwaliteit is en dat is de klant. Niet de leverancier en zeker niet de leverancier van de leverancier.
• In wat zouden we rijden als de staalindustrie de auto had mogen ontwerpen en het staalgehalte bepalend zou zijn voor de veiligheid en prestatie?
• Moeten we voor nieuwe normen tussen de 20 jaar (EN 206 voor beton) en 27 jaar (EN 197 voor “cement”) wachten? Of erkennen we de methode om met verificatie van de verklaringen van de leverancier geloofwaardigheid te geven aan de opdrachtgever?
• Een researcher is zelden een innovatie entrepeneur.
• Iedere idioot kan beton maken. Het probleem is dat ze dat ook nog doen ook. (A. M. Neville). Vele grondstoffenleveranciers willen dat graag zo houden.
• De EN 206 voor beton voorziet procescontrole en geen kwaliteitscontrole, tenzij het bouwwerk ook 28 dagen onder water staat bij 20ºC.

Voor specifieke details kun je altijd www.wool2loop.eu raadplegen. Maar al met al, het upcyclen van minerale wol betekende ook het upcyclen van gedachtes voor onze spannende tijd in de minerale composieten economie.

Geschreven dooe Boudewijn Piscaer, Pantheon Performance Foundation